Don't cry because it's over, smile because it happ

Don’t cry because it is over, but smile because it happened!

Vanmorgen om 5.00 uur mijn bedje uitgekropen, nadat ik er twee kleine uurtjes had ingelegen, vooral huilend. Het was nu echt tijd om gedag te zeggen tegen mijn kamer, mijn thuis in Karlstad. Steffi heeft me toen naar de bus gebracht, waarna ik samen met Haije heerlijk heb liggen slapen in de bus. Geluk dat we hadden, want eerst zouden we met de trein gaan. Vanwege de vele vertragingen hadden we zaterdag toch besloten om met de bus te gaan en maar goed ook. De trein reed niet. Jimmy, wiens vlucht was gecancelled, gelukkig toch op tijd in Stockholm ontmoet. Nu zit ik te wachten om te mogen boarden.

Ik moet toegeven dat het gisteren erg zwaar was. De laatste keer ontbijten met Hannes, de laatste keer naar Lacrosse. Wat een geweldige mensen daar en ik hoop serieus nog een keertje met hun te kunnen spelen. In Nederland of in Zweden, het maakt me niks uit. Ik heb daar echt genoten! Daarna snel door naar de family bijeenkomst, om gedag te zeggen tegen mijn geweldige host family. Gelukkig weet ik één ding zeker: in de toekomst ga ik hun zeker nog zien en Gabi al in februari als ze hun dochter op zoekt. Ik kijk ernaar uit. Daarna weer snel terug naar huis, omdat ik een goodbye fika had gepland en ik toch nog ergens tijd vrij moest maken om mijn kamer schoon te maken. Erg moeilijk, maar het moest er een keer van komen. Om toch nog even goed af te sluiten hebben we tot midden in de nacht een sneeuwballengevecht gedaan. Enorm genoten daar, waarna ik om 2.00 uur toch maar besloot om naar bed te gaan. Gedag zeggen tegen Alex, Rebecka, Steffi, Marcus en Fred was toch wel echt zwaarder dan ik dacht. Zij zijn echt mijn familie geworden, maar ik weet bijna zeker dat ik hun nog een keer ga zien.

De laatste 3 weken in Zweden stonden toch wel in het teken van de ‘laatste keer’ en vrienden verwelkomen, maar ook gedag zeggen. Nadat ik terugkwam uit Tromsø, kwamen ook veel vrienden weer terug op de campus. Zij hebben allemaal het geluk dat ze nog een semester te gaan hebben! Stiekem had ik het ook graag gedaan, maar aan de andere kant moet er ook een keer een einde komen en is het tijd voor een nieuw avontuur. Gelukkig staat voor mij dat nieuwe avontuur al snel op mij te wachten. Per 1 februari verhuis ik naar Amsterdam en start ik met mijn afstuderen bij Pathé Amsterdam. Zoals het er nu naar uit ziet ga ik ook veel van mijn internationale vrienden op bezoek krijgen, want ik woon immers in Amsterdam. Ik kan niet wachten om ze Nederland en Amsterdam te laten zien!

Ik heb in de afgelopen 3 weken ook 2 examens moeten maken. Mijn eerste examen was vrij pittig en duurde maar liefst één week! Het was een take home exam dat bestond uit verschillende opdrachten. Sommige onderdelen interessant, andere héél saai. Ik heb dit examen dan ook zo snel mogelijk proberen af te ronden tussen het vele sporten en rondhangen met vrienden door. Gelukkig heb ik het de woensdag al ingeleverd, de deadline was zaterdag. Dit betekende dan ook: skiën op donderdag! Dus die donderdag ben ik samen met 4 Fransen naar Sunne gereden en hebben we een heerlijk dagje op de ski’s doorgebracht. We hadden geluk, want we waren ongeveer de enige op de piste. Het was namelijk geen goed weer voor skiën, min 20 graden en stralende zon. Oké ik moet toegeven dat het koud was, mijn haar was bevroren en mijn voeten waren ijsklontjes, maar ik heb enorm genoten. In de avond gezellig internationaal diner gemaakt met taco’s en spelletjes gespeeld. Daarna zouden we naar een feestje gaan, maar dat feestje hebben we nooit gehaald. Wel hebben we Alex nog even flink laten schrikken, door opnieuw, zijn hele kamer buiten te plaatsen. Ik ben zo blij dat ik niet op de begane grond woon! Achteraf natuurlijk wel alles weer netjes teruggeplaatst. We zijn verantwoordelijk voor onze daden.

Op vrijdag zijn we met een groep studenten naar het voetbalveld gegaan en hebben we gesnowboard op skateboards zonder wielen. Een andere inventie was een ovenplaat en buikschuiven maar. Enorm veel gelachen en behoorlijk wat sneeuw gehapt. De dagen erna nog vaker plezier gemaakt van deze snowboards. Zaterdagochtend ben ik met Hannes en Sarah naar de IKEA geweest, voor onze laatste IKEA-brunch. Zoals altijd veel te lekker en veel te veel. We hebben onze dag voortgezet met een geweldig goede ijshockey match. Helaas verloor Karlstad met 2-3, maar de wedstrijd was waanzinnig. Het gaan echt hard tegen hard. Zondag stond de laatste wandeling naar het meer op het programma. De zonsondergang was perfect en het ijs 15 cm dik, waardoor we over het meer konden lopen. Super spannend, maar heel mooi. Die uitzichten hier in het winterwonderland ga ik echt vreselijk missen. En je zult het mij niet snel horen zeggen, maar wellicht ga ik de kou ook nog wel missen. Ik ga straks wegsmelten in Nederland, van -20 naar maximaal -5.
Op maandag en dinsdag kwamen heel veel nieuwe studenten aan. Elke avond wel een campusparty gehad, waar ik mezelf een vreemdeling voelde, maar toch ook hier nog aardig wat nieuwe mensen ontmoet. Dinsdag in de middag ben ik nog naar de stad geweest met Rebecka en Steffi en daarna heb ik heerlijk sushi gegeten met wat goede vrienden. De avond afgesloten op een campusparty. Woensdag ben ik samen met Sarah begonnen met koffers inpakken. Muziek aan in de gang en pakken maar, een lastige klus met dubbele gevoelens. Donderdag was het weer tijd voor een nieuw examen. Dit examen was een stuk makkelijker, wat ik erg prettig vond, want mijn concentratie was ver te zoeken! Aangezien het examen goed te doen was, had ik besloten dat ik ook wel voor de laatste keer kon gaan stappen in WELO. Goed gedronken en goed gedanst voor de laatste keer. Een supergezellige avond gehad, wat resulteerde in een waanzinnig brakke vrijdag. Deze dag wel gelukkig mijn examen ruim op tijd in kunnen leveren, waardoor ik in de avond samen met Hannes en Sarah nog een lekker maaltijdje kon gaan eten in de studentenpub Bunkern.

Op zaterdag ben ik echt druk geweest met mijn koffer inpakken en opruimen. Het ging niet heel erg snel, maar dat gaf niet. In de avond nog een laatste campusparty gehad, veel gezelligheid, maar toch ook heel dubbel. Die avond ook afscheid moeten nemen van de eerste mensen. Ook dit was niet leuk, maar ik had weinig keuze. Voor nu is het tijd om naar huis te gaan, mijn huis in Molenhoek, waarna ik volgende week ook al weer snel ga verhuizen naar Amsterdam. Maar in elk geval kan ik tegen vele van jullie die dit lezen wel zeggen: see you soon!!