Do not dream your life, but live your dream!
Door: Anouk Poos
Blijf op de hoogte en volg Anouk
17 December 2015 | Zweden, Karlstad
Do not dream your life, but live your dream!
Dat is precies wat ik deze reis naar Lapland heb gedaan, naast een nieuwe check op mijn bucketlist. Ik heb er echt geen woorden voor, hoe bijzonder deze trip was en hoeveel geluk we wel niet hadden! Donderdagochtend ben ik in de bus gestapt om in een kleine 22 uur naar Lapland, Kiruna, te rijden. Hier hebben we vrijdagochtend, na een heerlijk ontbijt, een combi tour gedaan: dog sledding en snowscooter driving. Weer een check op mijn bucketlist. Wij begonnen met de sneeuwscooters. Mega spannend, maar oh zo gaaf. Zeker als degene achterop tijdens de rit schreeuwt: “Moose!” Halverwege onze rit was het mijn beurt om achterop te zitten en moose te spotten. Ik had helaas minder geluk, maar dat mocht de pret drukken en het uitzicht werd er ook zeker niet minder op. Aangekomen bij de tent kregen we koffie, thee en kanelbulle. Daar mochten we even met de honden knuffelen en hebben we gewisseld. Tijd om op de hondenslee te gaan. Een geweldig mooie ervaring. Ik heb zo genoten! Toen we weer bij het kamp terug kwamen mochten we nog even met de puppy’s knuffelen. Helaas hadden deze meer aandacht voor mijn muts dan voor mij, ondanks dat had ik er graag eentje mee naar huis genomen. Zo lief!!
In de middag was het tijd voor een guided tour door Kiruna. Een klein stadje, dat langzamerhand de hele stad aan het ‘verhuizen’ is, omdat de mijn te ver onder de huizen loopt. Alles voor de mijn, wat dat is hun inkomstenbron, ondanks dat ze verwachten dat hij binnen 10 jaar sluit. Na de tour een beetje rondgelopen in het stadje en toen lekker naar het hostel gegaan. Die avond lekker op bed gehangen met Steffi, omdat we helemaal total loss waren.
Zaterdag was het tijd om naar onze volgende stop te rijden: Abisko. Voordat we daar aankwamen stonden er nog twee bijzondere dingen op het programma. Eerst een stop bij het icehotel. Het was die dag de eerste dag dat ze opengingen, dus we hadden geluk. Het was echt heel bijzonder om dat te zien. Het is een echt hotel waar je kunt slapen, er is licht ingebouwd en er is zelfs gedacht aan de brandveiligheid. We hebben daar een aantal kamers met kunst gezien. Levensechte pauwen en olifanten gemaakt van sneeuw en ijs. Na een rondleiding zelf even rondgelopen en nog even fun gemaakt op de slee. Weer een bijzonder uitje!
Na het ice hotel was er nog een tweede stop gepland: de Sami family. Dit is een familie die het recht heeft om rendieren in het bezit te hebben. Alle rendieren in Zweden zijn dan ook in het bezit van iemand, ze hebben allemaal een eigenaar. Eerst kregen we informatie in een typische Sami tent. Een heerlijk vuurtje, met rendieren bouillon en brood gesmoked in rendiervlees. Heel lekker! Daarna gingen we naar buiten en mochten we de rendieren voeren en aaien. Daarna snel de bus ingegaan op weg naar Abisko, want het begon toch wel echt koud te worden: -10 graden.
Eenmaal in Abisko aangekomen naar onze cabins gegaan, lekker gegeten en in de avond was het tijd voor een BBQ én natuurlijk: HET NOORDERLICHT. We hadden geluk, het was prachtig helder en daar was het noorderlicht. Ik had het heel anders voorgesteld, maar toen ik de foto’s zag toen zag ik inderdaad die mooie posters en plaatjes die je overal ziet. Wij zagen het best wel zwart-wit, omdat het niet zo sterk was. Op de foto’s (van de anderen helaas) was het inderdaad mooi groen, blauw en soms paars en rood. We hebben ook nog gespeeld met licht en geprobeerd onze namen in de lucht te schrijven. Na een paar keer proberen was het gelukt bij sommigen. Echt super gaaf. We hebben veel gelachen, maar vooral enorm genoten van dit bijzondere fenomeen. En natuurlijk een nieuwe check van mijn bucketlist.
De volgende ochtend konden we naar Narvik, Noorwegen met de bus. De weg ernaar toe was echt amazing. De vrijdag dat wij aankwamen was de eerste dag dat ze zon niet opkwam. Het was dus de hele dag schemerig, hele dag is overigens van ongeveer 10.00 tot 15.00 uur. Daarbuiten is het echt donker, zoals in de nacht. Omdat de zon niet boven de horizon komt, heb je ontzettend mooie kleuren in de lucht. Toen we door de fjorden reden zagen we dan ook echt movie scenery. Het was gewoon ongelofelijk zo mooi, zodat het bijna was alsof we in een film zaten. Onderweg ook nog iets heel bijzonders gezien: een rendier bijeenkomst. Het is een bijeenkomst waar heel veel Sami families bijeenkomen met al hun rendieren. Als echte toeristen met de neuzen tegen de raam vol verbazing toegekeken. In Narvik aangekomen was het een beetje teleurstellend. Het was zondag, dus eigenlijk alles was dicht. We zijn de berg een stuk opgelopen om over Narvik heen te kijken en daarna weer snel terug naar Abisko gereden, want er stond nog iets voor mijn bucketlist op het programma: ice bathing. Die avond gingen we namelijk naar het meer, waar een sauna was. Eerst met zijn allen naar de sauna, om vervolgens in het ijskoude meer te springen. De sauna was heerlijk, maar het duurde even voordat ik het besluit kon nemen eruit te gaan, 50 meter door de sneeuw te rennen en in het water te springen. Mega koud, maar wat een adrenaline. Na een keertje waren mijn voeten zo bevroren dat ik maar besloot om op te warmen in de wachtruimte en terug te gaan. Het voelde echt waanzinnig goed, dus als iemand het opnieuw aan zou bieden zou ik zo weer mee gaan!
Diezelfde avond was er weer kans op het noorderlicht, dus zijn we weer met een klein groepje naar buiten gegaan. Poging 2 met mijn camera, helaas mocht het niet baten. Teleurstelling, maar gelukkig waren er mensen die wel onwijs gave foto’s konden maken. Dit was ook de avond dat er gemiddeld 100 vallende sterren werden verwacht en het was waar. De ene na de andere ster kwam naar beneden vallen. Toen het bewolkt begon te worden hebben, zijn we nog even wezen sleeën. Een goede berg uitgezocht en gaan met die banaan. Hard dat het ging en wat hebben we gelachen. De ene na de andere sneeuw douche als je ook maar een millimeter van de route afraakte. Heerlijk!
Op maandag was het tijd om naar huis te gaan, maar niet voordat we het national parc een beetje ontdekt hadden. Het was koud -15 graden, maar dat mocht de pret niet drukken. Met de sleetjes op naar de sauna en het meer om nog even te genieten. We hadden weer geluk, want er was een bijzonder fenomeen in de lucht te zien. Wat het precies was is nog behoorlijk onduidelijk, maar wat zij zagen was een soort van wolk of gat, met daarin een regenboog. Het heeft waarschijnlijk iets te maken met sneeuwvlokken in de lucht en het feit dat de zon niet opkomt. Het was in elk geval erg zeldzaam. Daarna was het tijd om ons voor te bereiden op de terugrit naar huis, opnieuw 22 uur in de bus.
In de bus was ik op zoek gegaan naar de ‘problemen’ met mijn camera. Ik was nogal teleurgesteld dat ik het noorderlicht niet op de foto kreeg en niemand snapte waarom het niet lukte. Een druk op een knop en daar waren de juiste instellingen. Ik was ietwat teleurgesteld, omdat het me pas lukte op de weg terug naar huis, maar ik voel dat ik een herkansing krijg in Tromso (mijn laatste check op de bucketlist). Niet veel later hadden we een stop op de artic circle, lekker temperatuurtje: -22 graden. Ik mocht me daar meer dan gelukkig prijzen, want daar was het weer: het noorderlicht! Dit keer kreeg ik het ook nog eens zelf op de foto. Ik was echt zó blij en gelukkig, dat de kou met niet eens meer wat uitmaakte. Ik heb foto’s staan schieten totdat ik de laatste was die de bus in ging. In de bus werd het noorderlicht alsmaar sterker en sterker. De hele bus ging van ooh wauw naar wooow en terug naar ooooh look, wauw! Het noorderlicht heeft ons nog een tijdje gevold, helaas niet ver genoeg tot de volgende stop, maar desondanks ben ik super blij dat ik nu weet hoe het werkt met mijn camera.
We hebben dit geweldig mooie avontuur die avond nog afgesloten met de aller- allerlaatste campus party met (bijna) alle exchange students. Die avond ook afscheid moeten nemen van sommige vrienden, die snel naar huis zullen gaan of al weg zijn. Het hoort er helaas bij, maar ik weet nu ook dat ik vrienden heb over de hele wereld, waarvan ik er een paar zeker ga bezoeken!
Still leaving a dream, totdat het voor mij ook tijd is om afscheid te nemen van het prachtig mooie Scandinavië!
Dat is precies wat ik deze reis naar Lapland heb gedaan, naast een nieuwe check op mijn bucketlist. Ik heb er echt geen woorden voor, hoe bijzonder deze trip was en hoeveel geluk we wel niet hadden! Donderdagochtend ben ik in de bus gestapt om in een kleine 22 uur naar Lapland, Kiruna, te rijden. Hier hebben we vrijdagochtend, na een heerlijk ontbijt, een combi tour gedaan: dog sledding en snowscooter driving. Weer een check op mijn bucketlist. Wij begonnen met de sneeuwscooters. Mega spannend, maar oh zo gaaf. Zeker als degene achterop tijdens de rit schreeuwt: “Moose!” Halverwege onze rit was het mijn beurt om achterop te zitten en moose te spotten. Ik had helaas minder geluk, maar dat mocht de pret drukken en het uitzicht werd er ook zeker niet minder op. Aangekomen bij de tent kregen we koffie, thee en kanelbulle. Daar mochten we even met de honden knuffelen en hebben we gewisseld. Tijd om op de hondenslee te gaan. Een geweldig mooie ervaring. Ik heb zo genoten! Toen we weer bij het kamp terug kwamen mochten we nog even met de puppy’s knuffelen. Helaas hadden deze meer aandacht voor mijn muts dan voor mij, ondanks dat had ik er graag eentje mee naar huis genomen. Zo lief!!
In de middag was het tijd voor een guided tour door Kiruna. Een klein stadje, dat langzamerhand de hele stad aan het ‘verhuizen’ is, omdat de mijn te ver onder de huizen loopt. Alles voor de mijn, wat dat is hun inkomstenbron, ondanks dat ze verwachten dat hij binnen 10 jaar sluit. Na de tour een beetje rondgelopen in het stadje en toen lekker naar het hostel gegaan. Die avond lekker op bed gehangen met Steffi, omdat we helemaal total loss waren.
Zaterdag was het tijd om naar onze volgende stop te rijden: Abisko. Voordat we daar aankwamen stonden er nog twee bijzondere dingen op het programma. Eerst een stop bij het icehotel. Het was die dag de eerste dag dat ze opengingen, dus we hadden geluk. Het was echt heel bijzonder om dat te zien. Het is een echt hotel waar je kunt slapen, er is licht ingebouwd en er is zelfs gedacht aan de brandveiligheid. We hebben daar een aantal kamers met kunst gezien. Levensechte pauwen en olifanten gemaakt van sneeuw en ijs. Na een rondleiding zelf even rondgelopen en nog even fun gemaakt op de slee. Weer een bijzonder uitje!
Na het ice hotel was er nog een tweede stop gepland: de Sami family. Dit is een familie die het recht heeft om rendieren in het bezit te hebben. Alle rendieren in Zweden zijn dan ook in het bezit van iemand, ze hebben allemaal een eigenaar. Eerst kregen we informatie in een typische Sami tent. Een heerlijk vuurtje, met rendieren bouillon en brood gesmoked in rendiervlees. Heel lekker! Daarna gingen we naar buiten en mochten we de rendieren voeren en aaien. Daarna snel de bus ingegaan op weg naar Abisko, want het begon toch wel echt koud te worden: -10 graden.
Eenmaal in Abisko aangekomen naar onze cabins gegaan, lekker gegeten en in de avond was het tijd voor een BBQ én natuurlijk: HET NOORDERLICHT. We hadden geluk, het was prachtig helder en daar was het noorderlicht. Ik had het heel anders voorgesteld, maar toen ik de foto’s zag toen zag ik inderdaad die mooie posters en plaatjes die je overal ziet. Wij zagen het best wel zwart-wit, omdat het niet zo sterk was. Op de foto’s (van de anderen helaas) was het inderdaad mooi groen, blauw en soms paars en rood. We hebben ook nog gespeeld met licht en geprobeerd onze namen in de lucht te schrijven. Na een paar keer proberen was het gelukt bij sommigen. Echt super gaaf. We hebben veel gelachen, maar vooral enorm genoten van dit bijzondere fenomeen. En natuurlijk een nieuwe check van mijn bucketlist.
De volgende ochtend konden we naar Narvik, Noorwegen met de bus. De weg ernaar toe was echt amazing. De vrijdag dat wij aankwamen was de eerste dag dat ze zon niet opkwam. Het was dus de hele dag schemerig, hele dag is overigens van ongeveer 10.00 tot 15.00 uur. Daarbuiten is het echt donker, zoals in de nacht. Omdat de zon niet boven de horizon komt, heb je ontzettend mooie kleuren in de lucht. Toen we door de fjorden reden zagen we dan ook echt movie scenery. Het was gewoon ongelofelijk zo mooi, zodat het bijna was alsof we in een film zaten. Onderweg ook nog iets heel bijzonders gezien: een rendier bijeenkomst. Het is een bijeenkomst waar heel veel Sami families bijeenkomen met al hun rendieren. Als echte toeristen met de neuzen tegen de raam vol verbazing toegekeken. In Narvik aangekomen was het een beetje teleurstellend. Het was zondag, dus eigenlijk alles was dicht. We zijn de berg een stuk opgelopen om over Narvik heen te kijken en daarna weer snel terug naar Abisko gereden, want er stond nog iets voor mijn bucketlist op het programma: ice bathing. Die avond gingen we namelijk naar het meer, waar een sauna was. Eerst met zijn allen naar de sauna, om vervolgens in het ijskoude meer te springen. De sauna was heerlijk, maar het duurde even voordat ik het besluit kon nemen eruit te gaan, 50 meter door de sneeuw te rennen en in het water te springen. Mega koud, maar wat een adrenaline. Na een keertje waren mijn voeten zo bevroren dat ik maar besloot om op te warmen in de wachtruimte en terug te gaan. Het voelde echt waanzinnig goed, dus als iemand het opnieuw aan zou bieden zou ik zo weer mee gaan!
Diezelfde avond was er weer kans op het noorderlicht, dus zijn we weer met een klein groepje naar buiten gegaan. Poging 2 met mijn camera, helaas mocht het niet baten. Teleurstelling, maar gelukkig waren er mensen die wel onwijs gave foto’s konden maken. Dit was ook de avond dat er gemiddeld 100 vallende sterren werden verwacht en het was waar. De ene na de andere ster kwam naar beneden vallen. Toen het bewolkt begon te worden hebben, zijn we nog even wezen sleeën. Een goede berg uitgezocht en gaan met die banaan. Hard dat het ging en wat hebben we gelachen. De ene na de andere sneeuw douche als je ook maar een millimeter van de route afraakte. Heerlijk!
Op maandag was het tijd om naar huis te gaan, maar niet voordat we het national parc een beetje ontdekt hadden. Het was koud -15 graden, maar dat mocht de pret niet drukken. Met de sleetjes op naar de sauna en het meer om nog even te genieten. We hadden weer geluk, want er was een bijzonder fenomeen in de lucht te zien. Wat het precies was is nog behoorlijk onduidelijk, maar wat zij zagen was een soort van wolk of gat, met daarin een regenboog. Het heeft waarschijnlijk iets te maken met sneeuwvlokken in de lucht en het feit dat de zon niet opkomt. Het was in elk geval erg zeldzaam. Daarna was het tijd om ons voor te bereiden op de terugrit naar huis, opnieuw 22 uur in de bus.
In de bus was ik op zoek gegaan naar de ‘problemen’ met mijn camera. Ik was nogal teleurgesteld dat ik het noorderlicht niet op de foto kreeg en niemand snapte waarom het niet lukte. Een druk op een knop en daar waren de juiste instellingen. Ik was ietwat teleurgesteld, omdat het me pas lukte op de weg terug naar huis, maar ik voel dat ik een herkansing krijg in Tromso (mijn laatste check op de bucketlist). Niet veel later hadden we een stop op de artic circle, lekker temperatuurtje: -22 graden. Ik mocht me daar meer dan gelukkig prijzen, want daar was het weer: het noorderlicht! Dit keer kreeg ik het ook nog eens zelf op de foto. Ik was echt zó blij en gelukkig, dat de kou met niet eens meer wat uitmaakte. Ik heb foto’s staan schieten totdat ik de laatste was die de bus in ging. In de bus werd het noorderlicht alsmaar sterker en sterker. De hele bus ging van ooh wauw naar wooow en terug naar ooooh look, wauw! Het noorderlicht heeft ons nog een tijdje gevold, helaas niet ver genoeg tot de volgende stop, maar desondanks ben ik super blij dat ik nu weet hoe het werkt met mijn camera.
We hebben dit geweldig mooie avontuur die avond nog afgesloten met de aller- allerlaatste campus party met (bijna) alle exchange students. Die avond ook afscheid moeten nemen van sommige vrienden, die snel naar huis zullen gaan of al weg zijn. Het hoort er helaas bij, maar ik weet nu ook dat ik vrienden heb over de hele wereld, waarvan ik er een paar zeker ga bezoeken!
Still leaving a dream, totdat het voor mij ook tijd is om afscheid te nemen van het prachtig mooie Scandinavië!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
